Interessante artikelen (klik op de titel om het artikel te lezen)
Angst - niets om bang voor te zijn (The Optimist)
Rebalancing - Ruimte scheppen (Happinez)
Het lichaam is dé ingang naar een gelukkig leven
Hoe meer we het lichaam begrijpen, hoe meer ontzag we er voor voelen
Ervaring Rebalancing: Ik leef niet meer altijd in een droom
Het belang van adem in ons leven
Van angst leren we over moed
Tijdens een consult van Jan Bartelsman, een astroloog die mij mijn horoscoop op transcendent niveau uitlegde, vertelde hij mij, dat het bij mij dit leven gaat om het thema contact. Alle vormen van contact, zowel mentaal, emotioneel/psychisch, fysiek als spiritueel. Om weer helemaal in contact te komen moest ik eerst mijn ego loslaten, onvoorwaardelijke liefde naar mijzelf creëren en zonder oordeel zijn naar mijzelf en naar anderen.
Maar wat is mijn ego en hoe ga ik voorbij aan al die kritische stemmetjes in mijn hoofd en stop ik met oordelen en kom ik tot zelfacceptatie. Als ego een veronderstelling is van wie ik werkelijk ben, en ik ben niet al die beelden en ideeën die ik de afgelopen jaren heb gecreëerd over mijzelf, wie ben ik dan wel. En hoe kom ik daar mee in contact. Hoe doorbreek ik mijn cocon en kom ik weer in contact met mijn gevoel. Je bent net als een ui, laag over laag. Maar als je de ui pelt , zul je snel frisse lagen vinden van binnen; ga steeds dieper en je zal meer en meer frisse lagen vinden. Hetzelfde is waar over mensen; als je diep in hem gaat zal je altijd het onschuldige kind vinden. Osho Ben ik degene hoe ik mij voorstel dat anderen mij zien? De hoogte van mijn IQ? Mijn maatschappelijke status. Nee. Of zoals Harry Palmer zegt. Dit zijn maar definities. Punten of gebieden op de schaal van mogelijkheden. Overdreven voorvallen uit je leven. Strijdpunten waaruit je geheugen en verbeeldingskracht een zelf hebben geconstrueerd dat kan dienen als antwoord op de vraag: wie ben ik? Door mij te identificeren met deze definities heb ik een identiteit aangenomen. Vanuit deze identiteit heb ik geleefd en gewerkt en zo ben ik ergens onderweg mijzelf kwijtgeraakt. Heb ik mij teruggetrokken uit mijn lichaam in mijn hoofd, mijn mind. Het centrum van de mind is overladen met werk. Het is gedwongen om te voelen en dat kan het niet. De mind kan niet voelen , alleen maar denken. Osho Ik kwam mijn ego tegen, met al haar krampen, dogma's, regels, normen en oordelen, en ik wilde er vanaf. Maar hoe meer ik van mijn ego af wilde, hoe meer ik haar veroordeelde en hoe sterker ze terugkwam en aanwezig was. Ik werd mij bewust van wat ik onbewust voelde en deed. Een gevoel van ontevredenheid en onrust, waar ik vanaf probeer te komen door mijzelf te verdoven met eten of televisiekijken. Het moeilijkste gevoel dat ik tegenkwam is het niet weten. Mijn mind ging er mee aan de haal en vanuit mijn denken kwamen allerlei suggesties die toch ergens niet juist voelden. Een beoordelende stem in mijn hoofd. Eckhart Tolle zegt dat als volgt. Er is een stem in je hoofd. Die stem geeft commentaar, speculeert, beoordeelt, vergelijkt, vindt iets wel of niet leuk. Hij stelt zich vaak voor dat er iets mis gaat of beschrijft ongunstige resultaten. Hij interpreteert op basis van het verleden, omdat hij bij je geconditioneerde verstand hoort, dat het resultaat is van je eigen verleden en van de collectieve culturele denkrichting die je geërfd hebt. Daardoor zie en beoordeel je het heden door de ogen van het verleden, zodat je er een geheel vertekend beeld van krijgt. Vaak is die stem je ergste vijand, die je aanvalt en straft. Van die stem moet ik ook alles weten, kennis op doen, presteren. De stem kan mij ervan weerhouden om dieper te kijken en te voelen in mijzelf. Hij houdt mij uit het nu, uit het werkelijk aanwezig zijn in mijzelf. Aangeraakt worden, met aandacht en aanwezigheid en zonder dat er een willen, een verwachting op zit, bleek voor mij de sleutel om contact te maken met mijn lichaam. En om via het contact met mijn lichaam helemaal in mijzelf te zakken. In een ruimte te komen waar ik stil aanwezig kan zijn en beetje bij beetje kan ontdekken wie ik ben. Leren zijn met wat er is, zonder iets te veranderen. Daar kan ik ervaren wat ego is en wat ik ben en er zachter mee worden. Als je iemand aanraakt, raak je niet alleen de huid aan maar heel die mens. Heel zijn wezen, zijn egostructuur en het totaal van zijn herinneringen. Door alleen te voelen, zonder direct te interpreteren, zonder direct woorden te geven, door alleen maar aanwezig te zijn bij de ander. Niets willen veranderen, alleen maar in de aanraking aanwezig blijven, dat schept ruimte. Willen veranderen maakt je ruimte kleiner, lijden leidt tot kramp. Het er kunnen laten zijn, kunnen genieten leidt tot expansie, maakt je ruimte groter. Als je jezelf kunt zien zoals je werkelijk bent, zonder ergens vanaf te willen of van weg te willen, dan kun je ontspannen, jezelf helemaal laten zien. Het brengt je van onbewust naar bewust. Daarmee laat je ook stukjes van je ego los want bewustzijn en ego gaan niet goed samen. Het ego houdt van gewoonten, van denken en van het herhalen van gedachten, van zekerheden. Inmiddels heb ik ervaren dat het mooi is in de ruimte in mij. Het is er liefdevol en warm, transparant met een gouden uitstraling en er is heel veel weten een zeker weten. Als de woorden uit die ruimte diep binnen in mij komen dan kloppen ze en kan ik daar bij blijven ook al herkent de ander het niet direct. Het is waarheid zonder oordeel. Van daaruit wil ik leven, contact maken en werken met anderen. De stem in mijn hoofd komt nog met regelmaat langs en probeert het weer over te nemen. Maar door meditatie, zelfacceptatie en vertrouwen in mijzelf kan ik er anders mee omgaan. Ik zie mijn egostructuur nu meer als een beschermende cocon. Die cocon heb ik in de loop van mijn leven opgebouwd omdat ik hem nodig had om mij te ontwikkelen naar wat ik nu ben. Nu geeft hij mij bescherming bij mijn transformatie naar wie ik echt ben, binnen zijn veilige omgeving kan ik daarnaar kijken en langzaam groeien en sterker worden. Om als een vlinder opnieuw geboren te worden. Met de zegen van de hoop ben ik tot hier gekomen. En met de regen in mijn rug weet ik waar ik ben. Weet ik dat ik dromen mag. Ik ga nooit meer terug. Nee, ik ga nooit meer terug . Ik ben bijna waar ik zijn moet. Bijna op mijn plaats, die ruimte is van mij. En mocht ik het niet halen dan was ik toch dichtbij. Ik ben bijna waar ik zijn moet. Dichter bij de grond heb ik me neergeschreven. En lichter in mijn hoofd weet ik wie ik ben. Weet ik dat ik leven zal. Ik ga nooit meer terug. Nee, ik ga nooit meer terug. Ik ben bijna waar ik zijn moet BLØF |
|
